Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Το σούσι έχει περισσότερο υδράργυρο!

Ενώ πολλοί πιστεύουν ότι το σούσι (sushi) είναι ένα υγιεινό γεύμα χαμηλών θερμίδων και μια εναλλακτική λύση για τα φαγητά φαστ φουντ, μια νέα μελέτη υποδηλώνει ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά.  Όσοι καταναλώνουν σούσι σε σταθερή βάση εκθέτουν τον εαυτό τους σε υψηλά επίπεδα υδραργύρου. Το σούσι είναι ιαπωνικό παραδοσιακό φαγητό το οποίο έχει ως βάση το ξιδάτο ρύζι το οποίο συνδυάζεται με ψάρια και άλλα θαλασσινά.

Πριν από λίγα χρόνια ήταν αδιανόητο να διαβάσει κανείς ότι τα ψάρια, τουλάχιστον ορισμένα είδη, μπορεί τελικά να κάνουν κακό στην υγεία. Δυστυχώς, μερικά είδη ψαριών είναι μολυσμένα με υδράργυρο ένα βαρύ μέταλλο που είναι τοξικό για τον οργανισμό.

Η μελέτη έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Rutgers, στο Νιου Τζέρσι, δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Risk Research, και βρήκε ότι η κατανάλωση ορισμένων ειδών σούσι μπορεί τελικά να είναι επιζήμια για την υγεία λόγω του υδραργύρου που περιέχουν.

Οι ερευνητές ζήτησαν από 1.289 εθελοντές να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για την κατανάλωση ψαριών και σούσι. Επιπλέον, εξέτασαν δείγματα ψαριών από το Νιου Τζέρσι, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο για να καταγράψουν τα επίπεδα υδραργύρου σε αυτά.

Γεννιόμαστε άθεοι

«Κανείς δεν γνωρίζει κάποιον θεό, μέχρι την στιγμή που θα του τον συστήσει κάποιος»

Το θρησκευτικό μονοπάτι που ακολουθεί ο καθένας από εμάς δεν είναι τίποτα άλλο παρά ΘΕΜΑ ΤΥΧΗΣ, αφού εξαρτάται από το που θα γεννηθούμε. Κάθε μέρος «συστήνει» τον δικό του θεό, και κάθε νεογέννητο στιγματίζεται πριν ακόμα γεννηθεί με το πιο μονοπάτι θα ακολουθήσει. Κοιτώντας όμως το θέμα σφαιρικά, προκύπτει το ερώτημα τι είναι αυτό που μας ώθησε στην πίστη σε ένα ανώτερο ον; Τι καθιστά κάποιον  θεό για εμάς απαραίτητο; Εμείς δημιουργήσαμε τον Θεό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν ή αυτός εμάς;

Μετά από τόσους αιώνες φιλοσοφικής ανάλυσης και περισυλλογής, οι απαντήσεις ούτε που αχνοφαίνονται. Ο μόνος σύμμαχος στην αναζήτηση της λύσης του γόρδιου δεσμού είναι η (προ)ιστορία του είδους μας.

Εκεί, συναντάμε αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία: Ανατρέχοντας στις απαρχές της ύπαρξής μας (10.500 π.κ.ε). και μελετώντας την πορεία μας μέχρι σήμερα, δε μπορεί παρά να παρατηρήσει κανείς ότι πίσω από οποιαδήποτε θρησκευτική «αμφίεση», από τον πολυθεϊσμό της αρχαίας Αιγύπτου και της αρχαίας Ελλάδας, μέχρι και τις σημερινές διαφορετικές εκδοχές του μονοθεϊσμού, κάθε σκέψη η ενέργειά μας κινείται γύρω από δυο άξονες: Την καταπράυνση του πόνου και την ικανοποίηση των αισθηματικών μας αναγκών.