Το ξεκίνημα της διαδικασίας της αφύπνισης είναι μία πράξη
μεγαλείου. Δεν μπορείς να την κάνεις να συμβεί ούτε μπορείς να προετοιμαστείς
γι’ αυτήν ή να συγκεντρώσεις «πόντους» προς την απόκτησή της. Δεν υπάρχει
κάποια νοικοκυρεμένη αλληλουχία λογικών βημάτων που οδηγούν προς αυτήν, αν και
ο νους θα λάτρευε κάτι τέτοιο.
Δεν χρειάζεται να γίνεις πρώτα αντάξιός της.
Μπορεί να έρθει στον αμαρτωλό πριν έρθει στον άγιο, αλλά όχι απαραίτητα. Γι’
αυτό η φιλοσοφία τη συνέδεε με όλων των ειδών τους ανθρώπους κι όχι μόνο με
τους αξιοσέβαστους. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για την
αφύπνιση.
Ό,τι κάνεις θα είναι
το Εγώ που προσπαθεί να προσθέσει αφύπνιση ή φώτιση στο εαυτό του, ως το πιο
πολύτιμο απόκτημά του, και να κάνει έτσι τον εαυτό του πιο σημαντικό και πιο
μεγάλο. Αντί για αφύπνιση προσθέτεις την έννοια της αφύπνισης στο νου σου ή τη
νοητική εικόνα του πώς είναι ένα φωτισμένο άτομο, κι έπειτα προσπαθείς να
φανείς αντάξιος αυτής της εικόνας. Το να φαίνεσαι αντάξιος μιας εικόνας που
έχεις για τον εαυτό σου ή που έχουν οι άλλοι για σένα είναι μη αυθεντική ζωή-
άλλος ένας ασυνείδητος ρόλος που παίζει το Εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου