Γιατί Το Ψέμα γίνεται Αλήθεια και η Αλήθεια Ψέμα;

Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάποτε η Αλήθεια , ήταν μια πανέμορφη γυναίκα. Όλος ο κόσμος την αγαπούσε και την έβαζε στο σπίτι του. Από την άλλη μεριά, ένα κακάσχημο τέρας, που μόνο στην όψη του τρόμαζε τους ανθρώπους, αναγκαζόταν να ζει κρυμμένο στις σπηλιές, πάντα έβρισκε τις πόρτες του κόσμου κλειστές για αυτό.

Έτσι λοιπόν αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στην αλήθεια… Βρέθηκαν σε ένα ξέφωτο έτοιμοι για Μάχη.  Δέκα μέρες και δέκα νύχτες πάλευαν ασταμάτητα, τα σπαθιά τους έβγαζαν φλόγες, τίποτα δεν σταμάταγε το Ψέμα  μέχρι να υπάρξει κάποιος νικητής.

Η Αλήθεια πάλευε με όλη της την δύναμη. Η κούραση ήταν χαραγμένη στα πρόσωπα τους, αλλά κανείς νικητής κανείς νικημένος ακόμα.

Για μια στιγμή βρήκαν το κουράγιο να σηκώσουν και οι δυο τα σπαθιά τους, η ένταση ήταν στο ζενίθ της, ο στόχος ήταν το κεφάλι του αλλουνού. Τι τραγική σύμπτωση όμως η Αλήθεια κατάφερε να κόψει το κεφάλι του Ψέματος και το Ψέμα να κόψει το κεφάλι της Αλήθειας...

Για μια στιγμή επικράτησε παγερή σιωπή.  Άρχισαν να ψάχνουν στα τυφλά τα κεφάλια τους. Δυστυχώς όμως η Αλήθεια πήρε το κεφάλι του Ψέματος και το Ψέμα το κεφάλι της Αλήθειας.

Και από τότε ο κόσμος δυσκολεύετε να τους αναγνωρίσει.

Το Ψέμα γίνεται Αλήθεια και η Αλήθεια Ψέμα.

“Η αλήθεια των αισθήσεων” Επίκουρος: 

> Πρέπει να αναλογιζόμαστε τον αληθινό σκοπό της ζωής έχο­ντας κατά νου όλες εκείνες τις ολοφάνερες μαρτυρίες των αι­σθήσεων στις οποίες στηρίζουμε τις απόψεις μας ‘ειδάλλως, τα πάντα θα ’ναι γεμάτα αμφιβολία και σύγχυση.

> Αν αντιμάχεσαι όλες τις αισθήσεις σου, δεν θα ’χεις πλέον τί­ποτα με βάση το οποίο να κρίνεις ακόμα κι εκείνες τις αισθή­σεις που ισχυρίζεσαι ότι μας εξαπατούν.

> Αν απορρίψεις ολότελα μιαν αίσθηση, και δεν κάνεις διάκριση ανάμεσα στη δοξασία σου που ακόμα περιμένει επαλήθευση και σ’ αυτό που είναι ήδη δεδομένο στις αισθήσεις και στα αι­σθήματα κι είναι καταγραμμένο στο νου ως παράσταση, τότε θα φέρεις σύγχυση στις άλλες αισθήσεις σου με την ανόητη γνώμη σου και θα χάσεις κάθε κριτήριο. Αν, πάλι, με τις υπο­κειμενικές σου ιδέες θεωρήσεις αληθινό, αδιακρίτως, και εκεί­νο που περιμένει την επαλήθευση και εκείνο που δεν τη χρειά­ζεται, δεν πρόκειται να αποφύγεις το λάθος, αφού κάθε κρίση σου σχετικά με το τι είναι σωστό και τι όχι θα βρίσκεται πά­ντα υπό αμφισβήτηση.

> Μερικούς ανθρώπους τους εξαπατούν οι διαφορές των εντυ­πώσεων που προέρχονται από το ίδιο αισθητό αντικείμενο, λ.χ. ένα ορατό αντικείμενο» το ίδιο αντικείμενο φαίνεται να ’χει άλλο χρώμα ή σχήμα, ή να μοιάζει κάπως διαφορετικό.

> Γιατί υποθέτουν ότι όταν οι εντυπώσεις διαφέρουν και αντι­μάχονται μεταξύ τους, τότε μία απ’ αυτές θα πρέπει να είναι η αληθινή, σε αντίθεση με τις άλλες που θα ’ναι ψεύτικες. Πράγμα που είναι τελείως απλοϊκό, και χαρακτηριστικό αν­θρώπων που δεν βλέπουν την αληθινή φύση των όντων. Διό­τι αυτό που βλέπουμε (για να μιλήσουμε για τα ορατά), δεν είναι ολόκληρο το στερεό σώμα μα το χρώμα της επιφάνειας του.

terrapapers